Rotterdam is een constant veranderende stad in een constant veranderende wereld.
Eens, nog niet zo lang geleden, was Rotterdam het toneel van bijna oneindige schaalvergroting en groeide uit tot de grootste haven ter wereld met steeds meer meter kade voor overslag, opslag, scheepsbouw, industrie en de daarbij horende dienstverlening. Rotterdam groeide uit tot de grootste havenstad ter wereld tot Changhai in 2005 nog groter werd. Rotterdam is nu de 5e haven op de wereldranglijst en de grootste haven van Europa.
De havenactiviteiten zijn in de afgelopen eeuw met een razend tempo gegroeid, naar het westen geschoven en al lang uit het Rotterdamse stadsbeeld verdwenen. De rivier ter hoogte van de stad waar het ooit begon is nu een paradijs voor watertaxi’s, kleine en grote rondvaartboten en splashtours.
Het vrachtvervoer dat er nog te zien is zit in binnenvaartschepen die regelmatig op de rivier te zien zijn. De Maashaven is gedeeltelijk wachtplaats voor binnenvaart.
De voorheen alom aanwezige pakhuizen rond de Rijn- en de Maashaven hebben inmiddels plaatsgemaakt voor kantoorcomplexen, woontorens en grote cruiseschepen.
Het oude centrum van de stad is in 1940 verwoest en zo maakte “het stadsdeel van duistere memorie” plaats voor een modern centrum. De interesse van het groeiend aantal mensen dat de stad bezoekt gaat vooral uit naar moderne architectonische hoogstandjes.
De inwoners krijgen ook steeds een ander gezicht. Alleen al in de 20ste eeuw zien we eerst een enorme import van mensen uit de provincies. Die zochten werk in de havens en groeiende industrie, gevolgd door arbeiders uit het Middellandse zee gebied toen industrie en havens door bleven groeien, gevolgd door een toestroom uit Noord Afrika en Klein Azië, een stroom die nog eens werd versterkt door een golf mensen uit Suriname toen dat land onafhankelijk werd. Toen dat allemaal voor zover mogelijk normaliseerde en stabiliseerde begon er een instroom uit Oost Europa op gang te komen. De autochtone inwoners van de stad verhuisden naar de randgemeentes waar nieuwe wijken als paddenstoelen uit de grond schoten, de nieuwe instroom vestigde zich in de binnenstad en in de oude wijken op Zuid.
Er is momenteel nog een andere verandering gaande.
Rotterdam was ooit een arbeidersstad, maar ook dat is aan het veranderen.
Op Zuid wilde je vroeger nog niet dood gevonden worden, maar in de laatste 30 jaar is de Kop van Zuid gerealiseerd. Via de Erasmusbrug is Zuid nu voor de mensen uit de stad makkelijk bereikbaar.
Waar vroeger grote zeeschepen, pakhuizen, landverhuizers, ijverige havenarbeiders en het hoofdkantoor van de Holland Amerika Lijn het beeld bepaalden, verrees het kleine Manhattan aan de Maas, een prima plek voor kantoren, restaurants, hotelkamers en duurdere woningen en ook Katendrecht is getransformeerd van een verloederde buurt naar een gewilde plek om te wonen en te investeren.
Zo zien we Rotterdam de hele geschiedenis door alleen maar veranderen. Op dit moment zorgt de nieuwe instroom ervoor dat steeds minder woningen betaalbaar zijn voor de gewone arbeider…….en die zien dat hun kinderen plaats moeten maken voor internationale studenten, expats en mensen die Rotterdam geweldig vinden en het wel kunnen betalen om er te wonen.
Rotterdam is kleurrijk geworden met z’n 174 verschillende culturen binnen de stadsgrenzen, maar 010 blijft werk in uitvoering.
De rivier is de enige constante.